اونا فقط گل نیستن

دکتر زهره! راست میگه باید پناهگاه هایی باشن که بتونی پناه ببری بهشون ، پناه ببری از بغضی که برای سوال شیرین گلوتو گرفته ، برای چشم های خیس دوستت که بی خیال مریض های قطار شده اش نشسته روبرویت و...، باید پناهگاه هایی باشن هر چند کوچک که بتونی فرار کنی از هجوم این افکار آشفته  پناهگاه هایی مثل برگه های مرجان و محدثه ، مثل آموزشگاه و شاگردات ، مثل گلدون حسن یوسف ات....